4 de decembre de 2019
Intervencion de Joan-Francés Albert en plenièra
Devèm far amb aquesta realitat.
I a un fum de monde que fan de causas pichonas, mas qu’ajudan bravament e que sabon jamai valorizar tot çò que fan.
De còps son de causas piòtas : respondre a un mail de Cristèla Simonato : pòt èsser quicòm viscut de l’autre costat de l’aparelh coma quicòm de formidable !
Respondre a una telefonada de Patrici Baccou, aquí exagèri, mas pòt èsser encara mai formidable de còps !
Es vertat que se lo fasèm lo torn, n’i a plen de causas formidablas que se fan quand mème. Se cal pas totjorn flagellar.
Empacha pas qu’aquel investiment lo questionam e lo questionam d’en pertot.
Avèm ensajat tot ara, un pauc, de ne parlar de l’investiment dins ma classa.
E que vòl dire de s’investir dins sa classa ?
Es una question que vos pausi, vos demandi de soscar qu’ai pas automaticament la responsa.
Dins ma còla pedagogica, quin ròtle vòli tener ? Quin ròtle teni ? Quin ròtle vòli pas téner ?
Per de que i a aquela istòria d’enveja que me sembla prioritària, qu’es tanben una nocion, lo desir, de fondamental en pedagogia.
Cap a l’envestiment dins mon escòla tota, dins mon associacion de basa.
Ai enveja deman de jogar un ròtle dins una federacion regionala, departamentala ? Ai enveja de jogar un ròtle a la Confederacion ?
Ai enveja de jogar un ròtle al dintre del centre APRENE, dins totes los estatuts possibles ?
Ai enveja de far de comunicacions a l’ISLRF, coma l’an fait los collègas dins las darrièras setmanas ?
Es vertat que de pistas n’i a plen. Es benlèu sus aqueles camins que nos anam endralhar. Ensajar de veser totas aquelas pistas, totes aqueles camps dels possibles.
Tot ara, nos faguèt veser un camp florit, lo Patrici. E òc i una granda granda diversitat tanben en matièra d’investiment. Mas per contra, a l’encòp pensi que i a la plaça per cadun per portar sa pichona pèira e èsser considerat benlèu mai investit que çò que n’èra.
I a tanben aquel monde qu’an l’impression que çò que fan es res mas a l’encòp i a de monde que fan res e qu’an l’impression que ne fan fòrça !
Aquò lo sabèm, es una equacion que fonciona puslèu pas mal. E Calandreta sus aquò, vertadièrament, aquí pel còp, es dins la nòrma !
Çaquela, se dire qu’amb totas las possibilitats aurem, qu’avèm e qu’aviam, de res faire, tanben lo cal questionar quand mème !
Soi desolat de lo dire mas es la vertat : amb lo panèl de causas possiblas, se dire, dins una vida de regent o d’associatiu o d’animator : « Ièu jamai vau res faire, res portar vertadièrament al movement» o aver l’impression de ne far totjorn pro, me sembla tanben un pauc fòrt.
Doncas espèri plan e que dins lo talhièr, tot ara, arribarem a dubrir totes aqueles camps possibles mas encara d’autres qu’avèm pas encara trapats.
Ço que vos demandi, vertadièrament, es de ba gaitar un pauc. E tot simplament de se posicionar en tant que persona.
Se capitas de te dire « Soi una persona de valor », vòl dire qu’a un moment pòdes faire.
Te pòdes pas totjorn te dire que vales pas res. I a digús que val pas res dins la vida, es pas possible.
A l’encòp pòdes pas res faire. Enfin, es çò que pensi prigondament.
Ta vida pot pas èsser de res faire, jamai !
Es tròp dur per tu ! Pas per ièu, pas pel movement Calandreta que s’en fot. Es tròp dur per tu. I a totjorn un quicòm que te deu un minimum atalentar… Amai s’as pas una maissa coma ièu es pas grèu, as quand mème lo dreit de ne tastar un pauc, i a pas de risca !
Mercés plan .